Carolus Borromeus

Het mooiste aan mijn stad vind ik de verdoken pleinen met heerlijke gebouwen rond waarin ik uren kan verdwijnen. Zo ook het Conscienceplein, een plek van rust en vree waarlangs men de prachtige reus Carolus Borromeus heeft gelee. Een kerk vol barok en weelde, gul beeldhouwwerk en goud, met Rubens aan de muren en met rijk bewerkt hout. Wat droef klonk dus de tijding dat brand uitgebroken was... Wabliefteru mevrouw van’t nieuws,         die prachtkerk in de as?

Het viel uiteindelijk nog mee zo klonk het sussend woord. Rubens is gespaard gebleven, het houtwerk slechts gesmoord. Toch zijn er instortingen geweest, het water heeft geschaad. De kerk draagt wel intern haar leed; de gevel bleef gespaard. Een restauratie dringt zich heden op. Specialisten moeten aan de slag. Zodat er weer geleefd kan worden, de orde van de dag. Carolus Borromeus ik wens je goede moed zodat je weer kan stralen zoals een monument dat moet.