Wat? Patat!

Vandaag rij je 
naar het hoogste punt.

Tenminste 
dat was het plan
maar de weg erheen
is zo steil
zo vermoeiend 
zo uitdagend
en het regent een beetje,
zodat je besluit
niet verder omhoog te gaan.
Want het laatste stuk
zou nog steiler zijn.
Opgeven is nooit leuk
maar soms moet 
je verstand spreken.

En je baalt een beetje
want de rest van de weg
is een eitje. 

Maar daar lonkt alweer
een waterval,
ijskoffie, gebraden kip.
En je krijgt 
versgeplukte lychees  
van de parkwachter.

En je smst John
de man die je in Chiang Mai
had ontmoet
en zegt dat je voorbij
Lamphun komt
waar hij woont.

Hij had gesproken
van de beroemde
Wat Patat
dus dat 
wil je wel eens zien.

Je spreekt daar af
en gaat daarna even mee 
naar zijn huis
en ontmoet zoon Jimmy,
een verstandelijk 
gehandicapte schat
en de stille 
vrouw des huizes.

En je mag er opfrissen
je kleren wassen 
en krijgt zelfs onderdak 
voor de nacht.
Kon het slechter treffen!